اگر می خواهید از مشکلات قلبی عروقی و فشار خون بالا در امان بمانید از خوردن چغاله بادام و گوجه سبز با نمک خودداری کنید...

گوجه سبز و چغاله بادام از آن دست نوبرانه های بهاری هستند که از طعم و رنگ آن ها به سادگی نمی توان گذشت؛ نوبرانه هایی که کوچک و بزرگ،بهارشان را با خوردن آن ها سر می کنند. اما همیشه خوردن این میوه ها به تنهایی مطرح نیست، معمولا نمک زیاد، آن ها را خوش طعم تر می کند، آن قدر که مقدار خوردن شان را غیرقابل کنترل می کند. از طرف دیگر این خوردن زیاد، علاوه بر لذت، مشکلاتی هم به دنبال دارد مشکلاتی که معمولا روند سیستم گوارشی را به دردسر می اندازد. در این مطلب دکتر محمد هاشمی، متخصص تغذیه و دبیر انجمن علمی پیشگیری و درمان چاقی ایران به همه سوالات شما در باره این میوه های نوبرانه از جمله این که چه مقدار از این میوه ها را در برنامه روزانه مان قرار بدهیم، با چقدر نمک بخوریم و... پاسخ می دهد.

● به اندازه بخورید

به طور کلی خوردن میوه های نارس مثل گوجه سبز و چغاله بادام از این نظر که بافت های فیبری آن ها هنوز برای هضم و جذب، مناسب دستگاه گوارش نیستند چندان قابل توصیه نیست. معمولا ناقص بودن فیبر موجود در این میوه ها می تواند مشکلات سوهاضمه به دنبال داشته باشد؛ مشکلاتی مثل دل درد، دل به هم خوردگی و نفخ. فیبرهای میوه های نارس به دلیل نوع رژیم غذایی که داریم قابلیت هضم شدن در بدن را ندارند و به همین دلیل است که خوردن آن ها معمولا بدون ضرر نیست. البته چغاله بادام تا حدی از این قاعده مستثناست. هر چند که مصرف زیاده از حد آن هم قطعا می تواند مشکلاتی به دنبال داشته باشد. چغاله بادام می تواند به عنوان یک میان وعده نسبتا بی ضرر (البته نه ثابت و همیشگی) به خصوص برای بچه هایی که به تنقلات پر کالری علاقه زیادی دارند به شمار رود.

● چغاله بادام را نشسته نخورید

در مورد چغاله بادام آنچه بسیار اهمیت دارد حتی گاهی بیشتر از مقدار مجاز خوردن آن، بحث گند زادیی و بهداشتی شدن آن است. چغاله بادام اغلب توسط دست فروش ها فروخته می شود. این فروشنده ها معمولا سطح آن را مرطوب می کنند تا تازه تر به نظر بیاید و در عین حال مشتری بیشتری هم جذب کند. اما موضوع اصلی اینجاست که ما مطمئن نیستیم آبی که مدام روی چغاله بادام ها ریخته می شود چطور و از کجا تهیه شده است. به همین دلیل باید درست مثل باقی میوه ها که پوست شان خوراکی است قبل از مصرف کاملا ضد عفونی و شست وشو شود. چون همین آب آلوده خودش می تواند منبع بسیاری از آلودگی های میکروبی باشد. به عبارت دیگر نباید تحت هیچ شرایطی چغاله بادام را قبل از شست و شو خورد.

نکته گوجه سبز منبع خوبی از ویتامین C و گروهی از ویتامین های B است

● چقدر چغاله بادام بخوریم؟

در مورد چغاله بادام هم درست مثل همه مواد خوراکی دیگر نمی شود یک نسخه واحد برای همه پیچید. هر فرد بنا به شرایط جسمانی و به خصوص شرایط دستگاه گوارشی به گونه خاصی باید با این نوبرانه بهاری کنار آید. افرادی که از نظر سیستم گوارشی با مشکل خاصی روبه رو نیستند به طوری که دستگاه گوارش آن ها می تواند با هضم این خوراکی کنار بیاید، می توانند به اندازه نصف لیوان یا یک کاسه کوچک ماست خوری، چغاله بادام بخورند. البته دقت کنید، این مقدار برای مصرف هر روز نیست! به عبارت دیگر اگر مشتری دائم چغاله بادام هستید خیلی کمتر از این مقدار را باید درنظر بگیرید. در مورد افرادی که مشکلات گوارشی دارند، وضع به گونه دیگری است. این افراد گاهی به طور کلی باید از خوردن این میوه منع شوند چون سیستم گوارشی آن ها توانایی هضم چغاله بادام را ندارد. درمورد بچه ها هم که معمولا از طرفداران سرسخت چغاله بادام هستند، باید در خوردن آن محتاط باشند. ممکن است سیستم گوارش کودکان به خصوص بچه هایی که قرار است برای نخستین بار با چغاله بادام کنار آید در هضم این میوه دچار مشکل شود و سنگینی آن، آنهارا اذیت کند. بنابراین بهتر است چغاله بادام در مقدار بسیار کم و به تدریج در اختیار آن ها قرار بگیرد نه یک باره و به اندازه بزرگ ترها.

● چقدر گوجه سبز بخوریم؟

مقدار مصرف گوجه سبز به عوامل مختلفی بستگی دارد. کرامپ های یک عامل مهم همان وضعیت گوارشی افراد است. به هر حال گوجه سبز هم یک میوه نارس است و خوردن بیش از حد مجاز آن می تواند در فرد سوهاضمه و کرامپ های شکمی، نفخ و... را به وجود آورد ولی از طرف دیگر از آنجا که گوجه سبز قند پایینی دارد میوه کم ضرری است. ۱۰۰ گرم گوجه سبز، حدود ۴۰ کیلو کالری انرژی دارد و به همین دلیل می شود به عنوان یکی از میان وعده ها روی آن حساب کرد اما با درنظر گرفتن این نکته که مقدار مناسب گوجه سبز در هر روز به میزان نصف لیوان تا یک لیوان گوجه سبز است. در مصرف گوجه سبز مثل چغاله بادام نکته ای که خیلی مهم است و باید نسبت به آن توجه داشت ضدعفونی کردن آن است. گوجه سبز هم جزو میوه هایی است که با پوست خورده می شود و در مورد تمام میوه هایی که با پوست خورده می شوند ضد عفونی کردن قبل از مصرف نکته بسیار قابل اهمیتی است که حتما باید رعایت شود.

● چغاله بادام جایگزین بادام نیست

خیلی از علاقه مندان به چغاله بادام روی این میوه نوبرانه همان قدر حساب می کنند که روی بادام رسیده. درحالی که این مقایسه یک مقایسه کاملا مردود است. بادام رسیده جزو خشک باری است که زیادی دارد آن هم به لحاظ روغن، کلسیم، آهن و مواد معدنی که به طور طبیعی در آن موجود است. ولی چغاله بادام، میوه نارس بادام است و به طبع نمی تواند همه خواص بادام را داشته باشد. چغاله بادام از نظر خواص نسبت به بادام رسیده در سطح پایین تری قرار دارد بنابراین نمی تواند جایگزینی برای بادام به شمار برود.

● گوجه سبز و یک دنیا خاصیت

گوجه سبز یکی دیگر از خوراکی های این فصل است که در مقایسه با چغاله بادام خواص بیشتری دارد. گوجه سبز منبع خوبی از ویتامین C و گروهی از ویتامین های B است. ویتامین C در افزایش ایمنی بدن و افزایش بافت های همبند نقش بسزایی دارد و ویتامین های گروه B هم می توانند به کاهش استرس ها و سلامت سیستم عصبی بدن ما کمک کنند. در ترکیب گوجه سبز مقادیر زیادی پتاسیم و فلور هم وجود دارد که فلور در سلامت دندان ها موثر است و پتاسیم هم در کارکرد بافت عضلانی و عضله قلب تاثیر بالایی دارد. گوجه سبز به عنوان میوه ای که خاصیت آنتی اکسیدانی دارد می تواند خاصیت ضد سرطان و پیشگیری از پیری سلولی و حتی مقداری اثر کاهنده در چربی های خون داشته باشد.

● کم نمک بخورید

نمک جزء لاینفک چغاله بادام و گوچه سبز است. اصلا یکی از دلایلی که این میوه های نارس مورد توجه اغلب مردم قرار می گیرد همراه شدن آن ها با نمک است. این درحالی است که مقدار نمکی که معمولا با هر وعده چغاله بادام و گوجه سبز خورده می شود خیلی بیشتر از نیاز روزانه ما به نمک(یک قاشق چایخوری در روز) است. معمولا افراد، چغاله بادام را می گیرند همان جا نمک زده و شروع به خوردن می کنند که این، رفتاری کاملا اشتباه است، آن هم به این دلیل که این میوه هنوز ضد عفونی نشده و دلیل بعدی این که همین نمک زیاد می تواند زمینه ساز عوارضی مثل فشار خون بالا و مشکلات قلبی در آن ها شود. ضرورت توجه به مقدار نمکی که با چغاله بادام خورده می شود در کودکان معمولا باید بیشتر از بزرگ ترها باشد. بهتر است دقت کنید بچه ها بدون نمک یا با حداقل نمک بخورند. آن هم به ۲ دلیل؛ اول اینکه عوارض خوردن نمک زیاد، گریبان گیر آنها نشود و دیگر این که با همین مراقبت های ساده، ذائقه شان به خوردن غذاهای کم نمک عادت کند.

● هضم خورش چغاله بادام راحت تر است

خیلی از طرفداران چغاله بادام گاهی آن را به صورت خورش می خورند و گاهی ترشی. به هر حال وقتی یک خوراکی در فرآیند پخت و پز یا نگهداری طولانی مدت قرار می گیرد خواصش تغییر می کند. این تغییر گاهی خوب است اما گاهی هم به ضرر ارزش غذایی آن ماده غذایی تمام می شود. به هر حال پخته شدن چغاله بادام هضم آن را ساده تر می کند یا ترشی آن، بافت های سلولزی را تا اندازه ای سست تر کرده و باعث می شود در دستگاه گوارش، هضم آسان تری داشته باشد اما همین فرآیند پخت، مواد معدنی به خصوص مواد معدنی محلول در آب چغاله بادام را تحت تاثیر قرار می دهد به طوری که مقدار زیادی از ویتامینCچغاله بادام تحت این فرآیند از بین می رود.

● همراه با گوجه سبز آب بخورید

گوجه سبز مقادیر زیادی اگزالات دارد و می تواند در سیستم کلیوی بدن تجمع کرده و سنگ های ادراری تولیدکند.کسانی که سابقه سنگ هایی از جنس اگزالات دارند بهتر است در خوردن گوجه سبز احتیاط کنند. از طرف دیگر افراد دیگری هم که به خوردن گوجه سبز آن ،هم به مقدار زیاد علاقه دارند بهتر است همراه با آن مقداری هم آب بخورند تا اگزالات موجود در گوجه سبز رفع شود و با تولید سنگ های ادراری برای آنها ناراحتی ایجاد نکند.